ABRIL 14, 2023
La Ilaha Illallah: Walang Diyos kundi si Allah
Khutbah sa Biyernes na ibinigay ni Hazrat Mirza Masroor Ahmad (sa)
.
Ang Sermon ng Biyernes ay ibinigay sa Masjid Mubarak, Islamabad, Tilford, UK
Kahulugan at Kahalagahan ng Shahadat o Kalima
Pagkatapos bigkasin ang Tashahhud , Ta'awwuz at Surah al-Fatihah , ang Huzoor, Khalifatul Masih Alkhamis Hazrat Mirza Masroor Ahmad (aba) ay nagsabi na ang kalima La ilaha illallah – Walang diyos maliban sa Allah – ang batayan ng Tauhid ng Allahu-Ta’ala. ang Banal na Propeta Hadhrat Aqdas Muhammad Mustafa Rasulullah (saw) ay nagsabi na ang Allah ay nag-atas para sa gayong tao na pagbawalan ang pagpasok sa apoy na binibigkas ito para sa kapakanan ng pagkamit ng ridho o kasiyahan ng Allahu-Ta’ala. Kapag ang isang tao ay nagpahayag na walang diyos kundi si Allah lamang at pagiging ganap na tapat sa Kanya, makakamit ang mga pagpapala ng Allahu-Ta’ala. Ito nga ay ang parehong turo na dinala ng lahat ng mga propeta. Gayunpaman, sa kasamaang-palad, ang mga tao ng mismong mga propetang iyon ang nakalimot sa mga turong ito at ginawa silang isang paraan ng pakikipagtambal sa Diyos.
Isang Shafa’at o Pamamagitan sa Araw ng Paghuhukom
Sinabi ng Hadhrat Amirul Mu’minin (aba) na tayo ay mapalad na tinanggap natin ang mga aral na ganap at relihiyon na nagbubukod tangi na nag-iingat laban sa pakikipagtambal sa Allahu Ta’ala at nagbibigay-daan din sa atin na makamit ang tagumpay sa buhay na ito pati na rin sa susunod. Ang sinumang sumusunod sa mga turo ng Banal na Propeta Rasulullah (saw) at nagpapahayag, nagdada’wa ng Tauhid ng Allah para lamang na magridho’ ang Allahu Ta’ala pagkatapos ay tiyak na makakamit nila ang mga pagpapala at sila ang mga tatanggap ng Shafaat ng Banal na Propeta Rasulullah saw sa Araw ng Paghuhukom. Sa katunayan, ang Banal na Propeta Rasulullah (saw) mismo ay nagsabi na ang sinumang taos-pusong nagpapahayag ng Kalima la ilaha illallah ay magiging karapat-dapat sa kanyang Shafa'at sa Araw ng Paghuhukom.
Sinabi ng Hadhrat Amirul Mu’minin (aba) na ang Banal na Propeta Rasulullah (saw) ay ang Khataman-nabiyyin Tatak ng mga Propeta at binigyan din siya ng Diyos ng kakayahang maging isang tagapamagitan o maka-Shafa'at. Ang paniniwala sa Banal na Propeta Rasulullah (sa) ay sa katunayan ay isang paniniwala ng pananampalataya, at ang tunay na pagpapahayag ng Tauhid ng Allahu-Ta’ala ay hindi maaaring mawalan ng paniniwala sa Banal na Propeta Rasulullah (saw) at ang paniniwala na siya ang Tatak ng mga Propeta. Itinuro sa atin ng Banal na Propeta Rasulullah (saw) kung paano maging malaya at mapangalagaan laban sa pagtatambal sa Allahu Ta’ala. Nakalulungkot, may mga kabilang sa kanyang mga tao at bansa na sumuko sa iba't ibang anyo ng nakatagong shirk (pag-uugnay ng mga katambal sa Diyos). Kung saan itinuro sa atin ang mas malalim na kahulugan ng la ilaha illallah, tinuruan din tayo tungkol sa iginagalang na ranggo ng Banal na Propeta Rasulullah (saw) .
Sinabi ng Hadhrat Amirul Mu’minin (aba) na maglalahad siya ng iba't ibang wikain ng Hadhrat Masih Mau’ud (as) sa mismong paksang ito.
Tatlong Tanda ng Ganap na Pananampalataya
Ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang Allahu Ta’ala Mismo ang nagpaliwanag sa Kanyang pagpapahayag ng pagkumpleto ng Islam bilang perpekto at kumpletong relihiyon; Ang Diyos ay nagpakita ng tatlong kondisyon at palatandaan:
a lam tara kaifa ḍaraballāhu maṡalang kalimatan ṭayyibatang kashajaratin ṭayyibatin aṣluhā ṡābituw wa far'uhā fis-samā` tu`tī ukulahā kulla ḥīnim…,
Hindi ba ninyo nakikita [o isinaalang-alang] kung paano naglahad ng paghahalintulad ang Allah, [Kanyang ginagawa] ang mabuting salita [La ilaha illallah] na tulad ng isang mabuting punongkahoy, na ang ugat ay matatag na nakatirik, at ang mga sanga nito ay [nagtataasan] sa kalangitan? Ito ay nagbubunga ng kanyang mga prutas sa lahat ng panahon,
Surah Ibrahim
1. 'na matibay ang ugat'
2. 'na ang mga sanga ay umaabot sa langit'
3. 'Nagbubunga ito sa lahat ng oras'
Tungkol sa unang tanda, ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) ay nagsabi na ito ay tumutukoy sa la ilaha illallah . Halimbawa, sinabi ng Allahu-Ta’ala:
Quote from the Holy Qur’an: Al-Baqara (2:164)
اِنَّ فِىۡ خَلۡقِ السَّمٰوٰتِ وَالۡاَرۡضِ وَاخۡتِلَافِ الَّيۡلِ وَالنَّهَارِ وَالۡفُلۡكِ الَّتِىۡ تَجۡرِىۡ فِى الۡبَحۡرِ بِمَا يَنۡفَعُ النَّاسَ وَمَآ اَنۡزَلَ اللّٰهُ مِنَ السَّمَآءِ مِنۡ مَّآءٍ فَاَحۡيَا بِهِ الۡاَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا وَبَثَّ فِيۡهَا مِنۡ کُلِّ دَآ بَّةٍ وَّتَصۡرِيۡفِ الرِّيٰحِ وَالسَّحَابِ الۡمُسَخَّرِ بَيۡنَ السَّمَآءِ وَالۡاَرۡضِ لَاٰيٰتٍ لِّقَوۡمٍ يَّعۡقِلُوۡنَi
Inna fī khalqis-samāwāti wal-arḍi wakhtilāfil-laili wan-nahāri wal-fulkillatī tajrī fil-baḥri bimā yanfa’un-nāsa wa mā anzalallāhu minas-samā`I mim mā`in fa aḥyā bihil-arḍa ba’da mautihā wa baṡṡa fīhā ming kulli dābbatiw wa taṣrīfir-riyāḥi was-saḥābil-musakhkhari bainas-samā`I wal-arḍi la`āyātil liqaumiy ya’qilụn
'Katotohanan, sa paglikha ng langit at lupa at sa pagpapalitan ng gabi at araw, at sa mga sasakyang-dagat na naglalayag sa dagat gamit ang mga bagay na pinakikinabangan ng mga tao, at sa tubig na ibinaba ng Allah mula sa langit at binuhay sa pamamagitan nito. ang lupa pagkatapos ng kamatayan nito at ikinakalat doon ang lahat ng uri ng mga hayop, at sa pagbabago ng hangin, at ang mga ulap na idiniin sa paglilingkod sa pagitan ng langit at ng lupa - ay tunay na mga Palatandaan para sa mga taong nakakaunawa.' ( Ang Banal na Qur'an, 2:165 )
Sa ayat ito, napatunayan ng Allahu-Ta’ala ang katotohanang walang diyos maliban sa Allah sa pamamagitan ng batas ng kalikasan, na malinaw na tumuturo sa katotohanang mayroong nag-iisang Tagapaglikha at Matalinong Disenyo na nagtakda ng batas na ito ng kalikasan sa paggalaw. Ang isang sulyap sa mundo ay nilinaw na hindi ito maaaring mangyari nang mag-isa, sa halip ay malinaw na ipinahihiwatig nito na ang mundong ito ay may naglikha na Siya ay Mapagbigay, Maawain, Makapangyarihan-sa-lahat, nagbubukod tangi na Walang Kasosyo, Walang Hanggan, Isang Matalinong Disenyo. , ang Kasukdulan ng Lahat ng Katangian, at ang nag-iisa Ahad na Nagpapadala ng Paghahayag o wahi. Kaya naman, ang la ilaha illallah ay matatag na nagtanim sa puso na ang Allahu Ta’ala ang Pinakamahusay na Tagapaglikha na lumikha ng buong sansinukob at dahil dito kailangan nating bumaling sa Kanya para sa lahat ng ating mga pangangailangan. Ang ganitong antas ng pananampalataya ay tumitiyak na ang isang tao ay hindi mahuhulog sa shirk .
Ang Tunay na Tulong ay Mahihingi lamang sa Allah
Ang Hadhrat Amirul Mu’minin (aba) ay nagpatuloy sa pag-khutba na ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang Allahu-Ta’ala ay ang tanging may kakayahan at may kakayahang magbigay ng tulong, kaya Siya lamang ang dapat na bumaling tayo sa Kanya. Ito ay nakasaad sa Banal na Qur'an:
Iyakana’budu sa iyakanas tain
'Sa Iyo lamang kami ay sumasamba at sa Iyo lamang kami ay humihingi ng tulong'.
Kaya, Siya lamang ang tanging maaari nating humingi ng tulong at Siya lamang ang tunay na may kapangyarihang magbigay ng tulong. Samakatuwid, ang bawat isa ay dapat sumunod sa mga kautusan ng Allahu-Ta’ala at ng Kanyang Sugo Hadhrat Muhammad Mustafa Rasulullah (saw). Ang paggawa nito ay kilala bilang pagsunod sa 'matuwid na landas' , na siyempre ay hindi makakamit kung wala ang la ilaha illallah .
Binanggit pa ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang Diyos ay hindi lamang nag-aangkin na walang diyos maliban sa Kanya, sa halip ay iniharap niya ang lahat ng kinakailangang patunay at argumento bago isagawa ang pag-aangkin na ito, upang ito ay malinaw at hindi masasagot. . Ang kadakilaan ng pagkakaisa ng Diyos at la ilaha illallah ay nasaksihan sa panahon ng Pagsakop sa Makkah. Nang tanungin ng Banal na Propeta (saw) si Abu Sufyan, na kung hindi niya napagtanto ang kahigitan ng la ilaha illallah , sumagot si Abu Sufyan na nagsasabi na siya ay tiyak, dahil kung sinuman sa kanilang mga diyus-diyosan ang nagtataglay ng anumang pagka-diyos, nakatulong sana sila sa kanila ngayon.
Nararanasan ang Makalangit na Hardin sa Buhay na ito
Ang Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ay nagpatuloy sa Pagbanggit wikain ng Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang isang tao ay hindi makakamit ang kaligtasan mula sa pagkamatay ng iba - atonement, sa halip ang tunay na kaligtasan ay makakamit lamang sa pamamagitan ng la ilaha illallah . Ito ay hindi lamang sapat na ipahayag ito, sa halip ay dapat itong lubos na maunawaan at mamuhay ng naaayon dito. Pagkatapos, kapag ang Tauhid ng Allahu-Ta’ala ay umabot sa puso ng isang tao, nagsimula silang mamuhay at maranasan ang makalangit na paraiso sa mismong buhay na ito. Ang kahulugan ng la ilaha illallah ayon sa diksyunaryo ay, 'Wala akong ninanais, walang minamahal, walang sinasamba, walang sinusunod maliban sa Allah'. Kapag ang ganoong kalagayan ay lumitaw, ang isang tao ay magsisimulang maranasan ang Paraiso sa mundong ito.
Binanggit pa ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang Diyos ay nagbigay ng maraming kautusan, na ang ilan ay may kondisyon. Halimbawa, ang Hajj ay maaari lamang isagawa kapag ang lahat ng mga kinakailangang kondisyon ay natugunan. Ganun din ang kaso sa Zakat at ito ay sapilitan lamang para sa mga nakakatugon sa mga kinakailangang kondisyon. Mayroon ding mga pagkakataon kung saan ang araw-araw na mga panalangin ay maaaring magkaroon ng ibang anyo, tulad ng pinagsama-sama o pinaikli dahil sa paglalakbay jama’ o kasar. Gayunpaman, ang utos ng la ilaha illallah ay hindi isang kondisyon, sa halip ito ay pangkalahatan. Ang lahat ng mga kautusan ay nasa ilalim ng utos na ito - kung ang isang tao ay hindi sumasamba sa isang mataas na pamantayan kung gayon hindi sila magkakaroon ng ganap na pananampalataya sa la ilaha illallah. Kung ang Isang tao ay nagpapahayag ng Tauhid ng Allahu-Ta’ala, dapat nilang patunayan ito sa pamamagitan ng kanilang mga aksyon sa pamamagitan ng pagkilos at pagtupad sa mga utos at turo ng Allahu-Ta’ala. Kaya't ang 'Walang Diyos maliban sa Allah' ay ang pangunahing prinsipyo at kautusan, at 'Si Muhammad (saw) ay Sugo ng Allah' ay ang halimbawa kung paano sundin at ipatupad ang la ilaha illallah .
Pagbibigay ng Preference sa Pananampalataya ng Isang Tao Higit sa Mundo
Ang Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ay nagpatuloy sa pagbanggit sa wikain ng Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang buhay ay hindi garantisado at maaaring mawala anumang oras. Samakatuwid, hindi dapat isipin ng isang tao na mayroon silang sapat na oras, sa halip ay dapat silang bumaling kaagad sa Diyos at sa Kanyang pagsamba. Dapat suriin ng isang tao ang kanilang araw-araw na pamumuhay, ang antas kung saan natutupad nila ang mga kondisyon at mga kinakailangan na nauugnay sa la ilaha illallah . Kailangang unahin ang pananampalataya kaysa sa makamundong bagay. Ang pagkamit ng mga makamundong bagay ay hindi dapat maging layunin ng isang tao, sa halip sa pamamagitan ng pag-uuna sa pananampalataya, ang makamundong pagpupunyagi ng isang tao ay nahuhulog din sa ilalim ng pananampalataya. Ang mga Sahabat Radiyallāhu andum ajmain kasamahan ng Rasulullah saw. ay nakibahagi rin sa mundo, gayunpaman, ginawa nila ito nang hindi ikompromiso ang kanilang pananampalataya, paniniwala o pagsamba. Hanggang sa la ilaha illallahhindi naaabutan ang bawat hibla ng pagkatao ng isang tao na hindi nila matamo ang tunay na tagumpay sa anumang antas.
Binanggit pa ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang sinumang nagbabasa ng Banal na Qur'an ay lubos na nababatid ang katotohanan na ang Allahu-Ta’ala ay hindi nagugustuhan ng mga salita lamang. Ang ganitong mga paghahabol ay hindi maaaring magdulot ng anumang uri ng pagbabago o pagpapabuti. Dumating ang panahon sa mga Hudyo na nag-claim lamang, ngunit may masasamang kaisipan at ideya sa kanilang mga puso at isipan. Sa gayon ay nagpadala ang Diyos ng iba't ibang kalamidad Masala'at sa kanila. Hindi ba sila naniwala sa Torah at sa mga propeta? Syempre ginawa nila. Gayunpaman, ang Allah ay hindi nalulugod sa pamamagitan lamang ng pandiwang pag-claim at ang mga puso ay hindi sumasalamin sa kanilang mga salita. Nangangahulugan ito na kung ang isang tao ay nag-aangkin sa kanilang mga salita na sila ay naniniwala sa Tauhid ng Allahu-Ta’ala at sa Banal na Propeta Rasulullah (saw) ang Kanyang Sugo, ito ay walang pakinabang sa kanila hanggang sa ang kanilang mga puso ay magpahayag ng parehong bagay at hanggang sa isabuhay nila ang claim na ito. Ang panunumpa ay walang pakinabang kung walang aksyon. Ang mga tao ay maaaring lokohin, gayunpaman ang Diyos ay hindi maaaring dayain. Samakatuwid, ang mga kilos ng isang tao ay dapat na taos-puso, at ang katapatan ay maaaring makuha mula sa isang tunay na pag-unawa sa la ilaha illallah .
Ang Isa tao ay Hindi Makakapasok sa Paraiso mula sa Pagbigkas lamang ng Shahadat
Ang Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ay nagpatuloy sa pagkhutba ng ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na kung ang kailangan lamang ay ang pagbigkas lamang ng la ilaha illallah ay sapat na upang makapasok ang isang tao sa Paraiso, kung gayon hindi na kailangan ng pagkilos at ipagbawal ng Diyos, ang Shariah ay magiging walang kabuluhan. Gayunpaman, hindi ito ang kaso. Bagkus, kung walang aksyon at pagpapatupad, hindi makapapasok ang isang tao sa Paraiso. Hanggang sa isaloob ng isang tao ang mga kinakailangan na nauugnay sa la ilaha illallahhindi nila makakamit ang tagumpay sa anumang anyo. Higit pa rito, kung tatanggapin ng isang tao na ang lahat ng kahirapan ay para sa kapakanan ng Diyos at tinutulungan Niya ang Kanyang mga lingkod, kung gayon walang mag-aalala sa kanila o magdulot sa kanila ng dalamhati dahil sa kanilang pagtitiwala at paniniwala sa Diyos. Ito ang mismong pamamaraan na pinagtibay ng mga Shahabat Radiyallāhu andum ajmain.
Pag-aalis sa Mga Tunay na Anyo ng Shirk
Ipinagpatuloy ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ang wikain ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na hindi sapat na iwasan lamang ang pagsamba sa mga diyus-diyosan. Sa katunayan, may iba pang mga nakatagong anyo ng pagsamba sa mga bagay. Itinuturo ng Banal na Qur'an na maaaring sambahin ng isang tao ang kanilang sariling mga pagnanasa. Ang La ilaha illallah ay pinabulaanan hindi lamang ang mga diyus-diyosan, kundi ang lahat ng iba pang anyo ng pagsamba at mga bagay na maaaring iugnay ng mga tao bilang kapantay ng Diyos, ito man ay nakatago o maliwanag. Halimbawa, ang isa na umaasa lamang sa maliwanag na paraan ay gumagawa ng shirkdin. Mayroon ding mga nag-iisip na ang kanilang mga sarili ay napaka-aral at edukado na ang kanilang mga kaisipan at mga ideya ay nagiging layon ng kanilang pagsamba. Ang mga ganitong bagay ay hindi maaalis kung walang biyaya ng Diyos. Ang tunay na kagitingan ay ang pag-iwas sa lahat ng anyo ng pagtatambal sa Diyos at pagbabalik-loob lamang sa Allahu-Ta’ala.
Binanggit pa ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ang Hadhrat Masih Mau’ud (as) na nagsabi na ang mga miyembro ng kanyang pamayanan ay nagpapahayag ng kanilang paniniwala sa pagkakaisa ng Diyos, ngunit wala silang tunay na paniniwala. Ang mga umaagaw sa mga karapatan ng iba, ay hindi makatarungan o hindi umiiwas sa iba pang mga karamdaman ay hindi maaaring ituring na isang mananampalataya sa nag-iisang Diyos, dahil ang sinumang humahawak sa paniniwalang ito ay tiyak na nagdudulot ng positibong pagbabago sa kanilang sarili. Kapag ang mga panloob na diyus-diyosan ng pagmamataas, takabbur, ego, poot, paninibugho, pagkukunwari, hindi tapat at iba pa ay maalis na ang isang tao ay tunay na magiging mananampalataya sa nag-iisang Diyos Allahu Subhanuhu-wa-Ta’ala.
Sinabi ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) na sa buwan ng Ramadan, dapat nating sikaping alisin ang mga panloob na diyus-diyusan na ito upang tayo ay mapabilang sa mga tunay na naniniwala sa la ilaha illallah .
Ang Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ay nanalangin na sa mga natitirang araw ng Ramadan, nawa'y tayo ay yaong mga naglilinis sa ating sarili sa mga panloob na dumi sa pamamagitan ng pagsisikap mujahada at panalangin. Nawa'y manatili tayong ligtas sa bawat uri ng nakatagong shirk at puksain ang lahat ng uri ng diyus-diyosan. Nawa'y ang Diyos lamang ang ating sinasamba, ang ating tanging hangarin, at minamahal. Nawa'y maunawaan natin ang katotohanan ng la ilaha illallah at kapag ipinahayag natin na si Muhammad (sa) ay Sugo ng Allah, nawa'y panatilihin natin ang kanyang malinis na halimbawa sa harap natin. Ang lahat ng ito ay hindi makakamit kung wala ang biyaya ng Diyos, kung saan dapat tayong magsikap sa pisikal at espirituwal.
Tunay na Kahalagahan ng Gabi ng Tadhana o Lailatul Qadar
Sinabi ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) na sa huling sampung araw ng Ramadan ay pinag-uusapan natin ang Gabi ng Tadhana Lailatul Qadar– ito ay makakamit lamang kapag ang bawat salita at kilos natin ay nakatuon sa Diyos at ito ang mangyayari sa natitirang bahagi ng ating buhay. Ito ang totoo at walang hanggang Palatandaan ng pagkakaroon ng Lailatul Qadar. Ang tunay na tanda ng pagkakaroon ng Lailatul Qadar ay ang epekto at pagbabagong dulot nito sa puso ng isang tao. Ang iba pang mga palatandaan ng nakakakita ng liwanag, nakakarinig ng ulan o nakakaamoy ng matamis na halimuyak ay pansamantala, samantalang ang rebolusyon sa puso ay isang permanenteng pagpapakita ng Lailatul Qadar.
Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) na sa ilang mga lugar, ang mga pagsasaayos ay ginawa para sa mga espesyal na panalangin sa loob ng tatlong araw sa liwanag ng kanyang nakaraang pahayag na kung tayong lahat ay sama-samang manalangin sa loob ng tatlong araw kung gayon ang espesyal na biyaya ng Diyos ay makikita. Sinabi ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) na kung ang tatlong araw na ito ay isinaayos para sa mga panalangin, para lamang bumalik sa ating mga dating estado at kalimutan ang tungkol sa tunay na layunin ng la ilaha illallah,pagkatapos ay tandaan na si Allah ay nakakaalam ng mga kalagayan ng ating mga puso at mga hangarin. Kung ang mga araw na ito ay itinatag para sa kapakanan ng pagkamit ng kasiyahan ng Allah, kung gayon ito ay dapat na kasama ng panunumpa na sila ay magdadala ng pangmatagalang pagbabago sa ating buhay. Sa kasong ito, ipapakita ng Allahu-Ta’ala ang Kanyang espesyal na tulong at biyaya upang palayain tayo mula sa mga kalupitan na ipinapataw ng mga kaaway. Ipinaalala rin ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) na sinabi rin niyang mangyayari lamang ito kapag binago ng bawat miyembro ng Jama'ah ang kanilang kalagayan. Samakatuwid, dapat tandaan na kung hindi ito mangyayari, kung gayon ang mga may hawak ng mga programang ito ay hindi dapat magreklamo na ipinagbabawal ng Diyos, hindi dininig ng Diyos ang kanilang mga panalangin. Sa katunayan, ipinaalam ng Diyos ang Hadhrat Masih Mau’ud (as)na tutulungan niya siya sa Kanyang espesyal na tulong at biyaya. Kung gagawin natin ang Allahu Subhanuhu-wa-Ta’ala na ating tunay at tanging hangarin, layunin at ang Tanging ating sinasamba, kung gayon ang rebolusyong ito ay maaaring mangyari nang mas maaga. Kaya't dapat tayong mangako na permanenteng baguhin ang ating mga kondisyon. Ang Banal na Propeta (sa) ay nagsabi na ang huling sampung araw ng Ramadan ay para sa kaligtasan mula sa apoy gaya ng sinabi niya na ang isang tao na nagpapahayag na walang diyos maliban sa Allah. Malinaw na ipinahihiwatig nito sa atin na wala sa mga ito ang makakamit kung walang totoo at taos-pusong pagkilos. Ang bawat kilos natin ay dapat sumasalamin sa la ilaha illallah . Ang Huzoor Hadhrat Khalifatul Masih Alkhamis ay nanalangin na nawa'y bigyan tayo ng Allahu-Ta’ala na mamuhay sa ganitong paraan.
Hinimok din ng Hadhrat Sayyidina Amirul Mu’minin (aba) ang mga panalangin para sa pangkalahatang kalagayan ng mundo, na nawa'y kaawaan ng Allah at igawad ang Kanyang mga pagpapala sa sangkatauhan.
Buod na inihanda ng The Review of Religions